Η προέλευση του χαρτιού Kraft

Χαρτί Kraft Η αντίστοιχη λέξη για το «δυνατό» στα γερμανικά είναι «δέρμα αγελάδας».

Αρχικά, η πρώτη ύλη για το χαρτί ήταν τα κουρέλια και χρησιμοποιήθηκε πολτός που είχε υποστεί ζύμωση.Στη συνέχεια, με την εφεύρεση του θραυστήρα, υιοθετήθηκε η μέθοδος μηχανικής πολτοποίησης και οι πρώτες ύλες μεταποιήθηκαν σε ινώδεις ουσίες μέσω του θραυστήρα.Το 1750, η Χερίντα Μπίτα από την Ολλανδία εφηύρε τη μηχανή χαρτιού και ξεκίνησε η μεγάλης κλίμακας παραγωγή χαρτιού.Η ζήτηση για πρώτες ύλες χαρτοποιίας υπερέβη σημαντικά την προσφορά.
Ως εκ τούτου, στις αρχές του 19ου αιώνα, οι άνθρωποι άρχισαν να ερευνούν και να αναπτύσσουν εναλλακτικές πρώτες ύλες παραγωγής χαρτιού.Το 1845, η Keira εφηύρε τον αλεσμένο ξυλοπολτό.Αυτός ο τύπος πολτού είναι κατασκευασμένος από ξύλο και θρυμματίζεται σε ίνες μέσω υδραυλικής ή μηχανικής πίεσης.Ωστόσο, ο αλεσμένος πολτός ξύλου διατηρεί σχεδόν όλα τα συστατικά του υλικού ξύλου, με κοντές και χονδρές ίνες, χαμηλή καθαρότητα, ασθενή αντοχή και εύκολο κιτρίνισμα μετά από μακρά αποθήκευση.Ωστόσο, αυτός ο τύπος πολτού έχει υψηλό ποσοστό χρησιμοποίησης και χαμηλότερη τιμή.Η λείανση ξυλοπολτού χρησιμοποιείται συχνά για την κατασκευή χαρτιού εφημερίδων και χαρτονιού.

Το 1857, ο Hutton εφηύρε τον χημικό πολτό.Αυτός ο τύπος πολτού μπορεί να χωριστεί σε θειώδη πολτό, θειικό πολτό και πολτό καυστικής σόδας, ανάλογα με τον παράγοντα απολίνωσης που χρησιμοποιείται.Η μέθοδος πολτοποίησης καυστικής σόδας που εφευρέθηκε από τον Hardon περιλαμβάνει τον ατμό των πρώτων υλών σε διάλυμα υδροξειδίου του νατρίου σε υψηλή θερμοκρασία και πίεση.Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται συνήθως για πλατύφυλλα δέντρα και φυτικά υλικά που μοιάζουν με βλαστούς.
Το 1866, ο Chiruman ανακάλυψε θειώδη πολτό, ο οποίος παρασκευαζόταν με την προσθήκη πρώτων υλών σε ένα όξινο θειώδες διάλυμα που περιείχε περίσσεια θειώδους άλατος και το μαγείρεμα σε υψηλή θερμοκρασία και πίεση για την απομάκρυνση ακαθαρσιών όπως η λιγνίνη από τα συστατικά του φυτού.Ο λευκασμένος πολτός και ο ξυλοπολτός αναμεμειγμένοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως πρώτες ύλες για το χαρτί εφημερίδων, ενώ ο λευκασμένος πολτός είναι κατάλληλος για την παραγωγή χαρτιού υψηλής ποιότητας και μεσαίας κατηγορίας.
Το 1883, ο Daru εφηύρε τον θειικό πολτό, ο οποίος χρησιμοποιεί ένα μείγμα υδροξειδίου του νατρίου και θειούχου νατρίου για μαγείρεμα υψηλής πίεσης και υψηλής θερμοκρασίας.Λόγω της υψηλής αντοχής σε ίνες του πολτού που παράγεται με αυτή τη μέθοδο, ονομάζεται «πολτός από δέρμα αγελάδας».Ο πολτός Kraft είναι δύσκολο να λευκανθεί λόγω της υπολειμματικής καφέ λιγνίνης, αλλά έχει υψηλή αντοχή, επομένως το παραγόμενο χαρτί κραφτ είναι πολύ κατάλληλο για χαρτί συσκευασίας.Ο λευκασμένος πολτός μπορεί επίσης να προστεθεί σε άλλο χαρτί για την παραγωγή χαρτιού εκτύπωσης, αλλά χρησιμοποιείται κυρίως για χαρτί κραφτ και κυματοειδές χαρτί.Συνολικά, από την εμφάνιση του χημικού πολτού, όπως ο θειώδης πολτός και ο θειικός πολτός, το χαρτί έχει μετατραπεί από ένα είδος πολυτελείας σε ένα φθηνό προϊόν.
Το 1907, η Ευρώπη ανέπτυξε θειώδη πολτό και ανάμεικτο πολτό κάνναβης.Την ίδια χρονιά, οι Ηνωμένες Πολιτείες ίδρυσαν το πρώτο εργοστάσιο χαρτιού κραφτ.Ο Bates είναι γνωστός ως ο ιδρυτής των «χάρτινων σακουλών κραφτ».Αρχικά χρησιμοποίησε χαρτί κραφτ για συσκευασία αλατιού και αργότερα απέκτησε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για το «Bates pulp».
Το 1918, τόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες όσο και η Γερμανία ξεκίνησαν τη μηχανοποιημένη παραγωγή χάρτινων σακουλών κραφτ.Η πρόταση του Χιούστον για την «προσαρμοστικότητα του βαριού χαρτιού συσκευασίας» άρχισε επίσης να εμφανίζεται εκείνη την εποχή.
Η Santo Rekis Paper Company στις Ηνωμένες Πολιτείες εισήλθε με επιτυχία στην ευρωπαϊκή αγορά χρησιμοποιώντας την τεχνολογία ραπτικής τσάντας ραπτομηχανής, η οποία αργότερα εισήχθη στην Ιαπωνία το 1927.